The Show must go on
Het is maar goed dat ze nog even in de buik zit. Ik blijk toch herstellende van een lichte hersenschudding, getuige het gebrek aan energie en de hoofdpijn bij alles. Dit weekend had ik whatsapp-ruzie met een dierbare; een van de oorzaken van de frustratie bleek te schuilen in het idee dat ik mijn gevoelens niet altijd duidelijk met hem deelde. Ik zal jullie de hele exchange besparen, maar toen hij me op het laatst vroeg "Laat me alsjeblieft weten wat je voelt en wat je denkt" was ik toch maar weer eens narcistisch genoeg om daar antwoord op te geven. Hieronder dus de mail die ik hem stuurde (een klein beetje gecensureerd, want dat verhaal over die hoeren en die coke hoeven jullie niet allemaal te lezen).
———- Forwarded message ———-
From: Garmt
Date: 2014-07-21 22:23 GMT+02:00
Subject: Re: zondagmiddaggedachten
To: dierbare vriend
Ik voel me KUT
er staat een nieuwe X3 voor de deur al een week
ik zit tot nu toe alleen op de passagiersstoel
dat is kut
de mevrouw van de thuiszorg
roept keihard
"ZO HOOR, GAAT U HELEMAAL NAAR AMSTERDAM TOE VANDAAG? KNAP HOOR!"
terwijl ze mijn voorhuid wast
dat is best kut
en ik ben niet doof
trut
in een ijdele bui telde ik ooit het aantal landen waar ik woonde (vier), projecten deed (nog zeven) en zaken deed (nog zes)
nu is amsterdam al ver
ik heb nergens meer energie voor
moet ik uitleggen hoe kut dat is?
mijn laatste nieuwe auto
(geen Tesla en dat is toch wel even kut)
was het laatste blipje heartbeat
op mijn lijn van materieel egogestreel
die nu verder alleen maar afloopt
jij schudt een BMW Z4 uit je mouw
in dezelfde week dat je
een leven uit een catalogus leidt
met alleen maar van die schitterende kodak-momenten
ja, dat voelt toch wel een beetje kut
snap je dat?
het is toch een beetje
"van mijn laatste spaargeld koop ik een porsche!"
"oh, ik krijg net mijn vierde lamborghini"
dat voelt toch wel een beetje kut
vandaag was de ergotherapeut er
ik mag een nieuw vervoersmiddel uitzoeken! Nu direct graag want volgens haar is het hard nodig
deze hier: http://www.permobil.com/nl/Netherlands/C/Products/C400-Corpus/ bijvoorbeeld
een voordeel:
daar mag ik dan wel zelf in rijden
ik denk dat het toch kut is
en dan
dan wil ik mediteren maar val ik van mijn kussen
dan werkt het apparaat waar ik van hoopte dat het me uit mijn aankomende istolement zou houden zo ontzettend slecht en heb ik nooit begrepen wat hoofdpijn was tot dat moment
dan moet ik me zes keer herhalen als een welwillend iemand me vraagt wat ik wil drinken
dan kan ik ineens nog maar een tiende zo ver lopen als ik een week geleden kon
dan durf ik me niet te verheugen op de geboorte
dan ben ik toch weer bang dat mijn mede-patienten vinden dat ik zeur
inside my heart is breaking
my make-up may be flaking
but my smile, still, stays on
ik ben blij
omdat ik weet waarom ik zo boos op je was
ziet-ie dat dan niet godverdomme
nee, zelfs mijn beste vriend ziet het niet
mijn vrouw geeft hem gelijk
ik doe alleen maar van
the show must go on
en als postscriptum
we're one
but we're not the same
die ziekte eet me op
en daarmee ook ons
en daarmee ook jij
en het laat weinig ruimte
voor echte gelijkwaardigheid
nu effkes dan
Ik ken je niet, maar volg je wel. Ik vind het knap hoe je voor een buitenstaander als ik positief blijft. Dat dat niet altijd zo is, of soms misschien een schild is om jezelf overeind te houden, snap ik. Gisteren las ik je laatste update. En die was minder positief dan ik van je gewend ben. Met de kans om als bemoeial te worden gezien die het allemaal wel even weet – en ook nog eens als onbekende – toch een reactie. Het houdt me bezig – zeker in deze dagen – en is goedbedoeld. Voorstellen of begrijpen hoe jij je voelt, hoe je over dingen denkt, kan ik niet, omdat ik geen ALS heb. Snappen dat je frustraties, woede of onmacht hebt of voelt, kan ik wel. Ik plaats juist nu een reactie, omdat jij en je vrouw, weet ik als moeder van een mooi meiske van inmiddels 1, voor het moment staan waarop jullie een gezin worden. Die periode is bijzonder, dat zegt iedereen – en dat is ook zo – maar hij is ook heel intens. Het is genieten, het is stralen, het is bewonderen, verwonderen maar het is ook soms afzien en lang niet altijd zo'n roze wolk. Dat is het allemaal al als het gaat zoals het gewoon gaat. Voor jullie met nog een extra dimensie misschien, daar ontkom je niet aan denk ik. Jij moet er dan zijn voor jouw meisjes en dat kun je. Met die optimistische kijk op het leven die je hebt. Afgelopen vrijdag – en nu kom ik op waarom het me deze dagen zo bezig houdt – kreeg ik het bericht dat de dochter (dertiger) van een lieve collega in die noodlottige vlucht zat. Paar weken terug sprak ik toevallig met die collega over het grootbrengen van haar kinderen. Zij heeft dat altijd gedaan onder de vlag van make it count. En dat is waar het nu om gaat. Hoe lang jullie dat gegeven is, dat weet niemand, maar je kunt het wel doen. Zorg dat het telt. Waarmee ik niet zeg dat je dat nu niet doet, maar het is juist nu extra belangrijk. Allegoeds voor jullie.
Hee Garmt,
de woede en frustratie is meer dan logisch. Maar wat naar om te horen van die lichte hersenschudding! Ook dat nog eens. Ik wil verder jou en Iris veel sterkte en goeds wensen met de komst van de kleine. Tot de volgende get together! Liefs,
Uriël
Het is gewoon kut heel simpel.